ROELOF KAMPMAN OOK AL NAAR ITALIE!

(Van onze eigen speciale fantast)

Nauw hadden we vernomen dat ook onze bekende en beminde voetbal-expert - zowel theoreticus als practicus - Roelof Kampman naar het buitenland vertrekt, en wel naar Italië, of we spoeden ons naar zijn huis in de Heymanslaan met de hoop in ons hart uit zijn eigen welsprekende mond nadere bijzonderheden te kunnen optekenen. Wij hadden onze bijzondere maatregelegengetroffen, gefoefd als we waren op de truc, welke Abe indertijd toepaste, toen hij om de belangstelling te ontgaan door de achterdeur verdween. Daarom hadden wij aan de achterzijde van Kampmans woning een dubbelpost uitgezet, zodat ontsnappen onmogelijk was. Deze was echter niet nodig geweest, want we hadden mazzel om het maar in het voetbalgoens te zeggen.

Wij vielen namelijk midden in een intieme huldiging van de aanstaande Italiëvaarder. Mevrouw Kampman, zijn dochter Rietje, zijn zoon Emile, alsmede enkele vrienden waren juist bezig hem plechtig toe te zingen: "Hij gaat naar Rome, hij gaat naar Rome!"

Roelof Kampman zat daarnaar met een voor hem ongebruikelijke rust peinzend, zuigend aan een forse sigaar, stil te luisteren

Toen de laatste klanken van dit schone lied verstorven waren en wij daarna een ogenblik stilte in acht hadden genomen omdat een afscheid als dit in feite toch geladen is met weemoed trapten we onze vragen los.

Maar het hielp ons weining.....

Het lukte ons niet een goaltje te scoren om zo te zeggen.

Roelof Kampman schonk ons een prima borrel, zijn charmante echtgenote offreerde ons er een voortreffelijk zoutje bij, maar ondanks deze hoffelijke ontvangst zag het er naar uit, dat we met blanco stand het perceel Heymanslaan 8b weer zouden verlaten, want onze spaghetti-eter-in-spé liet vrijwel al onze vragen onbeantwoord.

Alleen toen we hem vroegen hoe het met zijn kennis van de Italiaanse taal stond sprak hij:

- Heel goed, ik weet dat "comtessa" gravin is

Het gaf een inzicht in de kringen waarin Roelof Kampman straks in Italë zal verkeren.

Maar verder niets, behalve dan nu en dan een prima borrel en een voortreffelijk zoutje.....

Wij zaten al te peinzen over enkele hoffelijke phrasen waarmee we onze teleurstellende aftocht zouden kunnen dekken. Maar op dat ogenblik schoot ons het machtwoord in de zin, dat hem de mond zou kunnen openen. Het was eigenlijk het ei van Columbus zoals dat vaak met de oplossing van moeilijke problemen het geval is.

Wij vroegen doodeenvoudig:

- Moet je nu werkelijk niets van het hart?

Hij veerde op met de lenigheid van een Piet Kraak in een van zijn grootste safe's.

- Natuurlijk moet mij iets van het hart. Elke Zondag moet mij een en ander van het hart en als men mij de ruimte geeft moet mij elke dag van de week ook nog wat van het hart.

- Maar vertel dan eens waarom je als prof naar Rome gaat.

- Ik als prof naar Rome? Ben je nou helemaal.......(volgde een woord dat nèt even iets te fors was om in het keurige O.E.N. te worden opgenomen)? Man, man, hoe haal je het in je hoofd! "Professionalism is the root of all evill". Het professionalisme is de wortel van al het kwaad, als je dat beter begrijpt, heeft Shakespeare ergens gezegd. Shakespeare of ... eh... Byron. En als geen van beiden dit heeft beweerd, dan is het van me zelf, wat helemaal geen wonder zou zijn, want ik zit altijd zó midden in de citaten, dat ik soms zonder dat ik het merk mezelf citeer.

- Maar als je dan niet als prof gaat, hoe ga je dan wel?

Er viel, een doodse stilte in de kamer, waardoor je Roelof Kampman gewoon kon horen denken.

Toen keek hij met een doordringende blik vrouw, kinderen en vrienden uit het vertrek weg, zodat wij met ons beiden bleven.

Weer peinsde hij een wijle en toen sprak hij:

- Over mijn vertrek naar Rome ligt een sluier van geheimzinningheid. Ik wil je niet helemaal teleurstellen en er een tipje van oplichten op voorwaarde, dat je daarvan een uiterst discreet gebruik maakt. Mijn reis naar Rome is, kort gezegd een uitvleisel van de hogere diplomatie van de Koninklijke Nederlandse VoetbalBond. Staatsgeheim, zo zou je het kunnen noemen.

- En is van dat geheim nu niet een bikkeltje af te brokkelen?

Roelof Kampman ging tot fluisteren over:

- Een heel klein stukje dan. Maar wees met de publicatie uiterst voorzichtig! Ik kom niet alleen in Italië, maar ook in andere landen en leg overal mijn oor te luisterenom voor de K.N.V.B. gewaar te worden of er plannen worden beramd ten aanzien van Nederlandse spelers.

- Je wordt dus een pionier van de K.N.V.B.-vijfde colonne in het buitenland?

- Schaam je! Vijfde colonne! een afschuwelijke uitdrukking! Zei niet Julius Caesar reeds: "De vijfde colonne is het zuurdesem dezer aarde"? En wou je nu mij daarbij rekenen? Integendeel ik zie mijn taak als een zuiver nationale, een edele, ik voel me een soort redder des vaderlands, van het vaderlandse voetbal dan. Vooral ook, omdat ik tevens voor de K.N.V.B. wil proberen de afgedwaalde schapen weer in het Nederlandse hok te krijgen, met andere woorden de profs van eigen bodem weer tot het amateurisme te bekeren.

- Je bent dus meer de eerste K.N.V.B.-zendeling?

- Ja, daar zeg je zo iets. Die uitdrukking is lang niet gek. Hou het daarop, matjo! 'n Goeie cote, vader!

Kunt u zich voorstellen, dat wij minutenlang doodstil waren, omdat we zwijmelden in het geluk over zoveel lof van onze Prime-K.N.V.B.-Ambassador?

Wij ontwaakten eerst toen Roelof kampman als slot van het onderhoud met indrukwekkende waardigheid sprak:

- Het was Plinius, die eens zei: "koning Voetbal is machtiger dan alle wereldlijke vorsten verenigd in één vakbond".

Wij begrepen het niet helemaal en vroegen:

- Waarop slaat dit citaat eigenlijk?

- Misschien geschikt om in de kop te verwerken, kerel. Adios!

De uitspraak van de oude Plinius zit nog altijd in ons hoofd, maar als we zouden beweren dat zij reeds geheel verwerkt is , zouden we schromelijk overdrijven.

Maar alles welbeschouwd was het een màchtig interview.

En daarom zouden we Roelof kampman in zijn nieuwe ambt willen toeroepen:

- Ave Caesar!

Oftewel, vrij vertaald,:

- Dood luck, boy!

- - - - -

- - -

-